تهویه شماره ۱۷ (فصل دوم)

قبلا گفتم "هوا رو ولش دنبال ریه های تازه باش" ولی الان دیگه ریه هم‌نمونده ناموسا"..بریم بمیریم خلاص شیم!

تهویه شماره ۱۷ (فصل دوم)

قبلا گفتم "هوا رو ولش دنبال ریه های تازه باش" ولی الان دیگه ریه هم‌نمونده ناموسا"..بریم بمیریم خلاص شیم!

نود و یک. نکند...

بهش پیام میدم الکی از تغییرات کتاب درسی میپرسم؛ چرت میگم چرت جواب میگیرم. آخرشم مرسی؛ خواهش میکنم. هیچ وقت نتونستم بگم چقد دوسش دارم. همیشه "دوسِت دارم خره"ی قبل "فعلا" گفتن هام به خاطر کله خر بودنم حذف می شد و چقد خودمُ فحش میدادم که این بار هم نگفتم..
چند ساعته که فهمیدم دل کنده..اولش هنگ کردم، بعد نشستم پشت ماشین..بعد زد به سرم بیام خونه..تو راه دو سه بار حواسم پرت شد نزدیک بود تصادف کنم..الانم خونه تنهام چشام رنگ خون شدن.
.
.
گوشیمُ خاموش میکنم..میشینم درس میخونم. گور بابای دنیا..
.
.

نکُنَد دل نَکَنی،
دل بِکَنَد،
بهرِ تو دِل دِل نَکُنَد؟
برود در بر یار دگری،
صبح که بیدار شوی..

  

نظرات 2 + ارسال نظر
آوین سه‌شنبه 11 مهر 1396 ساعت 22:31

بگو بابا
بگو تا دیر نشده بگو

گفتم بابا..الان مرحله شل کن سفت کنه!

هویجوری:)) جمعه 7 مهر 1396 ساعت 22:57

این "گور بابای دنیا" گفتن به من یه آرامش خاصی میده وقتی میخوام درس خوندن و شروع کنم،انگار فقط خودمم و خودم،خیلی خوبه اصن

حالا فحشم بدی دلت خنک تر میشه..اینم امتحان کن:دی

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.